به گزارش دنیای لوازم خانگی، بخش خصوصی ایران امروز زیر آوار سیاستگذاری دخالت گرایانه دولت قراردارد و دولت و مخالفان اقتصاد آزاد دست دردست هم می خواهند همه تنگناهای کسب و کار و معیشت مردم را سودجویی و رانت خواری بخش خصوصی بچسبانند. این درحالی است که فساد و رانت جویی از فعالیت های دولت سرچشمه می گیرد.

گروه مطالعات محیط کسب و کار درمرکز پژوهش های مجلس درسه نشست دررزوهای ۱۱آذر، ۱۲ آذر و ۲۷ آذر با نمایندگان بزرگترین تشکلهای تولیدی و صنفی ایران برگزار کرد. هدف از این جلسات ارزیابی بازارهای کشور در دو مقطع ۶ماهه اول سال ۱۳۹۷و بعد ازآن تاکنون، به خصوص بعد از اجرایی شدن تحریمهای ظالمانه و یک طرفه آمریکا و تأثیرنوسان و افزایش نرخ ارز در کسب وکارهای مختلف است.

میخواهیم بدانیم با گذشت چند ماه از اجرایی شدن تحریمها و نوسانات مختلف نرخ ارز چه اتفاقی در کف بازارهاافتاده است. بر همین اساس پاسخ دو سؤال ذیل ارائه شود:

اسماعیل بازارچی، نماینده انجمن صنفی لوازم خانگی ایران

بالغ بر ۱۰۰۰واحد تولیدکننده لوازم خانگی داریم که در حال حاضر فقط ۸۰۰واحد در حال فعالیت هستند و با همین روند اگر حمایتی از آنها نشود، سال آینده شاید ۳۰۰واحد بیشتر باقی نمانده باشد و بقیه جمع می کنند. تولید بنگاه های کوچک ما حدود ۳۰تا ۳۵ درصد از واحدها را شامل میشود.

در یخچال و فریزر ۱۴۰واحد تولیدی با ظرفیت ۲/۳ میلیون دستگاه در سال ۱۳۹۶حدود ۱/۱میلیون دستگاه تولیدکرده اند ، در حالی که این آمار در همین ۶ماهه ۱۳۹۷حدود ۴۶۲هزار دستگاه بوده، یعنی ۵۰درصد کسر تولید. در ماشین لباسشویی ۱۲۳واحد تولیدی با ظرفیت ۱٫۹میلیون دستگاه در سال ۱۳۹۶حدود ۸۷۰هزار دستگاه تولیدکرده اند. در حالی که این آمار در همین ۶ماهه ۱۳۹۷حدود ۲۴۷هزار دستگاه بوده، یعنی افت شدید تولید.

نکته این جاست که با افزایش ارز و قیمت کالای وارداتی قاعدتاً باید تمایل به سمت کالای داخلی و فروش آنها نیز زیاد شود، اما آمار تا الان این را نشان نمی دهد. کارخانه سینجر که ۶۰۰کارگر داشته الان با حدود ۳۵۰کارگر کار می کند و بقیه نیز حدود ۲۰تا ۳۰درصد نیرو کم کرده اند که با همین روند به سمت تعدیل نیروی ماهر و واقعی میروند، به دلیل آنکه باید نقدی بخرند و کالای خود را نسیه بفروشند، یعنی جریان نقدینگی آنها مختل شده است.

دلیل دیگر آنکه بهره بانکی را که گرفته اند نمی توانند پاسخ دهند، دلیل دیگر طولانی شدن ثبت سفارش تجهیزات مورد نیاز و خرید و ترخیص، تا رسیدن به مرحله تولید که قبل از این اتفاقات حدود ۲تا ۳ماه بوده و الان به بیش از ۶ماه شده است، مسئله دیگر وابستگی های ارزی این صنعت و هزینه های جانبی و مالیات بر ارزش افزوده است که مجموعاً هزینه های تولید را به شدت افزایش داده است.

فولاد مبارکه قیمت محصولات را تا ۷۰درصد و صنایع پتروشیمی تا ۱۲۰درصد بالا برده اند. به عبارتی عمده ترین مشکل صنایع لوازم خانگی الان تأمین نقدینگی مورد نیاز است. ما دنبال راه اندازی پژوهشکده لوازم خانگی هستیم، برخی از تولیدات ما قابل رقابت با محصولات ایتالیا و کره و ترکیه است، لکن تقاضا داریم که صداوسیما و نهادهای مربوطه بر مصرف لوازم خانگی ایرانی بیشتر تبلیغات کنند.

عرفان نوری، نماینده انجمن صنفی لوازم خانگی ایران

ما در لوازم خانگی با بحث قاچاق و عدم حمایتهای لازم با تولیدکننده داخلی مواجهیم. البته کیفیت بسیاری از محصولات ما قابل قبول است، لکن فرهنگ سازی نشده تا کالای ایرانی در اولویت مصرف قرار بگیرد. بحث دیگر فساد در قسمتهای گوناگون از جمله در تعیین اولویتهای واردات و ثبت سفارشهای خاص است. بنده قول میدهم اگر با همین منوال جلو برویم و اصلاحات انجام نگیرد تا دو سال آینده در حوزه لوازم خانگی از بیش از نیمی از برندها اثری نباشد.

باید شرایطی ایجاد شود که قوانین و مقررات نظارتی خصوصاً در قسمت گمرک حاکم شود. باید مطالعاتی در خصوص تغییر فرهنگ الگوی مصرف انجام پذیرد.

ال کا ایران